شیطنت اندیشی عامدانه و تاریخ زده دربارۀ ظهور و نابودی حبیب الله خان کلکانی که بخشی از واقعیت گریز ناپذیر تاریخ ضد عدالت درافغانستان است، برخاسته از چند آسیب پذیری است:
یک: تغذیه دایم از تاریخ یک طرفه و جعلی واستمرار عادتی همان نوع تغذیه
دو: فشار وسرکوب درازمدت برای جلوگیری از روایات متوازن، منصفانه و عینی
سوم: تاثیر پذیری از جهالت های مردم کم سواد و نا عاقبت اندیش
چهارم: هراس از ارزیابی وبازخوانی واقع بینانه از وقایع اتفافیه
پنج: تعصب سنتی و غرور زده گی قرون وسطایی که هماره نا آگاهانه بر فراست و سعه صدر غالب می آید
شش:گیرافتادن دریک تنش نا دلبخواه با موج نظریه پردازی ها و بازبینی منتقدانه رویداد های تاریخ آن دوره
هفت: نا امیدی از وضعیت و تباهی نوستالژی میراثی
هشت: بی اعتمادی تلخ نسبت به پایان انحصار تاریخ نویسی
نهم: پایان دوره چاپلوسی نویسنده گان راویان عصر استبداد که داوطلبانه برای زنده ماندن و طرد نشدن به غلام باره گان قشرانحصار مبدل شده بودند
دهم: نفرت از شکستن تابوی هایی که ابدی پنداشته شده بودند
دست کم ده عامل پررنگ دیگر وجود دارد که از بیم اطاله کلام ذکر نمی کنم. برادران من، این دنیا بغایت بی کرانه است. یک مشکل چند جانبه این است که آن دوره لایه به لایه تحلیل و بازنوشت نشده است.
