خبرگزاری تابناک نزدیک به سپاه پاسداران وخامنه ای، چنین نوشت:
حامد کرزاي رئيس جمهور افغانستان که موفق نشد نظر مجلس اين کشور را براي تصويب طرح ماندن آمريکاييها جلب کند دست به دامان لويه جرگه شد و با هزينه 120 ميليون دلاري که آمريکاييها در اختيارش گذاشته بودند، مصوبه نيم‌بندي به دست آورد تا به زعم خود به درخواست‌هاي آمريکا پاسخ مثبت دهد.
نگاهي به سخنان حامد کرزي در نشست آغازين و پاياني اين نشست نشان مي‌دهد که رئيس جمهور افغانستان فقط و فقط حرف تحويل کشورهاي همسايه خود داده و مي‌کوشد تا عامل بي‌ثباتي در منطقه را در کشورش ميزباني کند.
کرزاي در سخناني که در پايان اين نشست بيان کرد به کشورهاي همسايه اطمينان داد که پيمان نظامي استراتژيک با آمريکا هيچ مشکلي را براي همسايگان ايجاد نخواهد کرد. اما سوال از آقاي کرزاي اين است که وي تا چه اندازه مطمئن بوده و هست که اين پيمان مشکلي براي همسايگان ايجاد نخواهد کرد؟ از کي تا حالا آمريکاييها به قوانين بين‌المللي احترام گذاشته‌اند و مفاد توافق‌هاي دوجانبه با کشورهاي ديگر را محترم شمرده‌اند که اين بار دوم باشد؟
از نشست لويه جرگه هنوز سه هفته نگذشته است اما نظاميان آمريکايي در همين زمان اندک 24 نظامي پاکستاني را در برنامه‌اي از پيش طراحي شده کشتند و با هواپيماهايي که از فرودگاه‌هاي افغانستان پرواز مي‌کنند به حريم هوايي ايران تجاوز کرده‌اند که هر دو مورد ديگر ادعا نيست و نيازي به اثبات هم ندارد.
آيا اگر به جاي اين هواپيماي بدون سرنشين که بارها حريم هوايي ايران را نقض کرده و اکنون در دست نيروهاي مسلح ايران است، يک هواپيماي جنگي وارد فضاي ايران مي‌شد، روابط تهران و کابل به کدام سرانجام مي‌رسيد؟ ايران براي حفظ منافع راهبردي خود در منطقه و پاسخ به هر تجاوزي از سوي آمريکا تمام پايگاه‌هاي موجود اين کشور در منطقه را هدف موشک‌هاي رنگارنگ خود قرار خواهد داد و آن وقت آقاي کرزاي باز هم خواهد گفت که حضور نظامي آمريکا تهديدي براي همسايگان نيست؟
آيا همين حضور براي مردم افغانستان هم تهديد نيست که به هر بهانه پيش پا افتاده‌اي زن و کودک افغاني را شبانه و در خواب هدف موشک‌هاي هلفاير آمريکايي قرار مي‌دهد و آمار نشان مي‌دهد در طول حضور 10 ساله آمريکاييها در افغانستان هزاران افغاني بي‌گناه توسط نظاميان خارجي - که براي آزادي و دمکراسي آمده بودند - قتل عام شده‌اند؟
به نظر مي‌رسد مقامات سياسي ايران بايد به جاي شکايت از آمريکا از همسايه ناسپاس خود شکايت کنند که چرا و به چه دليل مي‌خواهند حضور نظاميان آمريکايي را در کشورشان تثبيت کنند تا نه افغانستان روي آرامش ببيند و نه همسايگان آن و اين عنصر خارجي، کشور هم‌زبان و دوست را به دشمن تبديل کند؟ آيا آمريکاييها براي اقداماتي که در افغانستان انجام مي‌دهند از آقاي کرزاي اجازه مي‌گيرند، آيا تاکنون آمريکاييها و ديگر نظاميان خارجي بابت کشتن هزاران انسان بي‌گناه در اين کشور حرفي غير از ابراز تاسف داشته‌اند؟ آيا تعداد انسان‌هاي بي‌گناهي که در افغانستان توسط آمريکاييها کشته شده‌اند دو برابر کساني که در برج‌هاي دوقلو کشته شدند، نيست؟
به نظر مي‌رسد آقاي کرزي به جاي رفع رجوع کردن اين مساله، بايد ديدگاه خود را اصلاح کند، او بايد بداند که ايران و پاکستان همسايگان قدرتمند افغانستان هستند و امنيت پايدار اين کشور در گروي امنيت اين دو کشور است، اگر عنصري خارجي بخواهد اين امنيت را مختل کند، حساب و کتاب آن به گونه ديگري خواهد بود و در پايان بايد گفت آقاي کرزاي قولت همين بود؟