روزنامه ماندگار- کابل
كاميون‌هاي تجارتي افغانستان، هنوز هم در آن‌سوي مرز، در خاك پاكستان نگه‌داشته شده‌اند. اگرچه چنين مشكلي در اين سال‌ها، هر از گاهي وجود داشته؛ اما مورد اخير، خيلي مي‌تواند سياسي و مشكل‌ساز باشد. ادامة توقف قطارهاي بازرگاني در آن سوي مرز، در حالي كه افغانستان در وضعيت سرما و بلند رفتن بهاي خوراكي به‌سر مي‌برد، خبر خوشي براي مردم افغانستان نيست.
هرچند باري مسوولان حكومت پاكستان از پايان دادن به اين مشكل سخن گفتند؛ اما هيچ‌گاه آن وعده عملي نشد. آخرين مورد توقف تانكرهاي اكمالاتي ـ بازرگاني افغانستان در آن‌سوي مرز، از چندماه قبل تا كنون ادامه دارد.
پس از آن‌كه ناتو يك مركز متعلق به نظاميان پاكستاني ـ كه گفته مي‌شود يكي از آموزشگاه‌هاي تروريستان بوده است ـ را هدف جنگنده‌هاي خود قرار داد و 28 سرباز و افسر پاكستاني بر اثر آن كشته شدند، پاكستان روابطش با امريكا و حكومت افغانستان را دگرگونه عنوان كرد.
هرچند موضع‌گيري آن كشور تا سرحد اخطار به تجديد نظر در روابط با امريكا و ناتو منتهي شد؛ اما در عمل ديديم كه روابط به حال عادي خودش باقي مانده و در عوض، تلافيِ آن از مردم افغانستان گرفته مي‌شود.
از آن تاريخ تا كنون، تاجران افغانستان نتوانسته‌اند كالاهاي‌شان را به آساني به كشور انتقال دهند و حالا كه چند ماه از آن مي‌گذرد، كشور پاكستان هم‌چنان بر تحريم‌هاي اعلان ناشده‌اش بر مردم افغانستان ادامه داده است.
اگرچه در دشمني زمام‌داران پاكستان با مردم افغانستان در اين سي سال هيچ شكي وجود نداشته و امروز اين دشمني گريبان‌گيرتر از هر زماني شده است، اما حكومت افغانستان و جامعة جهاني به هيچ‌عنوان در جهت رفع توقف كاميون‌هاي تجارتي افغانستان در پاكستان اقدامي نكرده است؛ به ويژه اين‌كه حكومت افغانستان با سياست سكوت، از اين مسأله چشم‌پوشي نموده؛ سياستي كه همواره در اين ده‌سال در قبال پاكستان داشته است.
برخي‌ها باور دارند كه عناصر نفوذي پاكستان كه به گونة منظم در حكومت افغانستان رخنه كرده‌اند و در مقام‌هاي بالايي قرار دارند، به سياست حفظ منافع پاكستان مي‌پردازند و سكوت حكومت در قبال توقف كاميون‌هاي تجاري افغانستان نيز، دال بر همين مي‌تواند باشد. در غير اين صورت، دليلي بر سكوت و بي‌توجهي حكومت در قبال اين اقدام پاكستان وجود ندارد.
به‌هرصورت، ايجاد هر نوع تنش در روابط امريكا و پاكستان، به عنوان واقعيت يا بازي سياسي، كه قرباني‌اش را از مردم افغانستان بستاند، بسيار دردناك بوده و عواقب خطرناكي به دنبال دارد.
از گذشته ديده شده بود كه هرگاه پاكستان كوچك‌ترين تنشي با امريكا داشته، به تلافي‌اش مردم افغانستان را شكنجه كرده است. فرستادن انتحاريان و تروريستان، تا تجهيز مستقيم طالبان براي جنگ، فرستان مواد بي‌كيفيت به بازار افغانستان و بلند بردن نرخ مواد اوليه و راكت‌باران مستقيم ولايت‌هاي شرقي كشور توسط پاكستان از جملة اين تلافي‌كاري‌ها بوده و در اين اواخر نيز به توقف كاميون‌هاي تجارتي افغانستان، دست زده است.
هم‌چنين بحث مذاكرة امريكا با طالبان كه ظاهراً به دور از نظر پاكستان و در «قطر» صورت مي‌گيرد، سبب شده است كه اين كشور وضع تحريم‌ها بر اموال بازرگانان افغانستان را تمديد و تشديد بخشد.
حالا بايد از جامعة جهاني خواست تا به اين مشكل مردم افغانستان، توجه كند و دست شرربار پاكستان را از سرمردم گرسنة ما كوتاه سازد. زيرا شرط انسانيت و جوان‌مردي نيست كه پاكستان و امريكا به دليل داشتن مشكل با يكديگر، مردم فقير و بيچارة افغانستان را قرباني سازند.