آیا هدف قیام های مردمی تنها مقابله با ظلم طالبان است؟
قیام
کنندگان که با سلاح های خفیف مجهز اند گفتند: دیگر به طالبان اجازه نخواهند داد تا
مردم بیگناه را بکشند و مانع رفتن کودکان شان به مکتب شوند.
قیام کنندگان گفته اند که
از دولت و از هیچ جناح نمایندگی نمیکنند و قیام شان انگیزه سیاسی ندارد.
براساس گزارشها از ولایت
لوگر حدود ۲ هزار نفر از اهالی این ولایت در 'پلعلم' مرکز
لوگر، علیه طالبان اقدام به قیام مسلحانه کردهاند.
گفته شده که اکثر قیام
کنندگان جوان اند و در میان آنها نوجوانان زیر سن ۱۸ سال و مردان
بالاتر از ۴۰ سال نیز دیده میشود.
صفیالله امین زاده
گزارشگر بی بی سی در کابل میگوید قیام کنندگان با راکت، اسلحه 'کلاشینکوف' و
مخابره مجهز اند و سوار بر موترسایکل و موتر/ماشین در خیابانهای 'پل علم' گشتزنی
کردند و علیه طالبان و کشورهای همسایه افغانستان شعار دادند.
سید فرهاد
اکبری که خود را پیشتاز قیام کنندگان میخواند به بی بی سی گفت آن ها علیه کشتار
بیگناهان از سوی طالبان دست به قیام زده اند:" ما مردم محل به دلیل ظلمی که
به نام طالب بالای مردم میشود تا آنها به مقام و هدف و مرام خود برسند، قیام کردهایم.
بچههای ما را در مکتب شهید کردند، دختران مکتب را در مکتب سعدیه شهید، زدند و ما
آن را نادیده گرفتیم و گفتیم شاید اشتباهی در کار باشد. بار دیگر ملا امام مسجد ما
را شهید کردند و به همین ترتیب دیگر بیگناهان. ما دیگر ظلم کسی را نمیپذیریم. ما
قیام خود را میخواهیم و به پای خود ایستاد میشویم و دیگر نمیگذاریم که هیچ برما
ظلم کند."
خیزش
های مردمی در برابر شورشیان در جنوب و شرق افغانستان ریشه در قیام مردم ولسوالی 'اندر'
ولایت غزنی دارد.
در ماه جون امسال، دهها
فرد مسلح در ولایت غزنی علیه گروه طالبان دست به قیام زدند و با بیرون راندن این
گروه زمینه بازگشایی مکتبها، درمانگاهها و فعالیتهای اجتماعی را فراهم کردند. قیامهای
مشابه هم در ولایات ننگرهار، لغمان و نورستان برپا شد.
دو روز پیش شماری از
اعضای مجلس نمایندگان افغانستان نسبت به پیامدهای قیامهای مسلحانه مردمی علیه
طالبان در مناطق مختلف ابراز نگرانی کردند. این نمایندگان گفتند که اگر مردم در
این قیامها مسلح شوند، در درازمدت میتواند خود به تهدیدی علیه امنیت تبدیل شوند.