تمام پشتون‌های افغانستان از طالبان حمایت نمی‌کنند و اگر جنگی آغاز شود، جنگ پشتون با پشتون خواهد بود.
نگاه بی بی سی برین است که جلوگیری از ناکامی نیروهای افغان در برابر طالبان یکی از عناصر مهم موافقت‌نامه امنیتی بین امریکا وکابل است.
داود مرادیان، رئیس انستیتوت مطالعات استراتژیک، هم به این باور است که واشنگتن به این نتیجه رسیده که «پاکستان علی‌رغم تقاضاهای مکرر تا به حال در خط مشی‌اش در مورد افغانستان تجدید نظر نکرده است. بدین ترتیب به باور آمریکایی‌ها باید پاکستان را با یک واقعیت روبه‌رو کرد و آن عبارت است از شکست ناپذیر بودن نیروهای امنیتی افغان».
ولی آیا واقعاً تداوم جنگ و پیروز نشدن طالبان تأثیری بر دید استراتژیک پاکستان خواهد داشت؟ برخی از کارشناسان و سیاست‌مداران در افغانستان از نفس تداوم جنگ در افغانستان به عنوان هدف پاکستان صحبت می‌کنند. آنها می‌گویند اگر قرار باشد بعد از خروج نیروهای ناتو از افغانستان در سال ۲۰۱۴ جنگی دیگر آغاز شود، پس پاکستان دلیلی برای تغییر سیاست خود در قبال افغانستان نمی‌بیند.
راشد رحمان، سردبیر روزنامه دیلی تایمز پاکستان، نگاه متفاوتی به این موضوع دارد و می‌گوید، آغاز جنگ داخلی بعد از ۲۰۱۴ در افغانستان پیامدهای بسیار ناگواری برای پاکستان خواهد داشت. آقای رحمان می‌افزاید، «تمام پشتون‌های افغانستان از طالبان حمایت نمی‌کنند و اگر جنگی آغاز شود، جنگ پشتون با پشتون خواهد بود. پاکستان به عنوان همسایه نزدیک این کشور از گزند این جنگ در امان نخواهد ماند».
تغییرات درونی پاکستان
در ده سال گذشته اتفاقاتی که در منطقه رخ داده، تغییرات بسیار زیادی را در معادلات سیاسی منطقه به بار آورده است. به طور مثال، افغانستان در ده سال گذشته شاهد پیشرفت‌های چشمگیری بوده است. افغانستان نسبت به سال‌های گذشته تواناتر شده است.
این در حالی است که از سال ۲۰۰۷ میلادی بدین سو جریانی به نام «تحریک طالبان پاکستان» همراه با گروه‌های دیگر اسلامگرا مشکلات اساسی را برای دولت این کشور ایجاد کرده‌اند.
به باور آقای رحمان، حد اقل از سال ۲۰۰۷ بدین سو، ارتش پاکستان متوجه پیامدهای منفی سیاست پشتیبانی از گسترش افراط‌گرایی شده است. به گفته او، همین خط مشی بود که تحریک طالبان پاکستان را پدید آورد و این گروه امروز عملاً در برابر دولت پاکستان می‌جنگد. افزون بر این، «همین گروه‌های افراطی پاکستان در آن طرف مرز در ولایات جنوبی افغانستان که شبکه حقانی در آنها نفوذ دارد، پناه گرفته اند».
راشد رحمان معتقد است که با توجه به تغییرات اینچنینی، ارتش نیازمند بازنگری سیاست خود در برابر افغانستان است.
امیدواری ها
اگر دولت افغانستان بتواند تضمین‌های مشخصی دفاعی را که نیاز دارد از آمریکا در مورد مداخلات همسایه‌های افغانستان بگیرد، شاید نگرانی های مردم در مورد احتمال نا آرامی ها بعد از خروج نیروهای ناتو کاهش پیدا کند. همچنین به باور آقای رحمان، نشانه های تغییر امیدوارکننده همین حالا در برخورد پاکستان دیده می شود. او آزادی ۹ طالب زندانی در پاکستان به در خواست شورای عالی صلح افغانستان،سفر حنا ربانی، وزیر خارجه پاکستان و ملاقات او با رهبران غیر پشتون در افغانستان، را نمایانگر این تغییر، هر چند بطی،در نگاه ارتش به موضوع افغانستان می داند.