اسد «بودا»
کسانی که زیادتر از همه کابل‌کابل می‌کنند، هیچ شناختی از کابل ندارند. نه اسناد تاریخی در باره کابل خوانده‌اند. نه پژوهش‌های تحقیقی را. نه از بافتِ جمعیتی کابل خبر دارند که مثلن زمانی قزل‌باش مهم‌ترین جمعیت شهر کابل بودند. احمد شاملو، بزرگ‌ترین شاعر فارسی، یکی از فرزندان همین قزل‌باش‌های کابل بود که به ایران مهاجرت کرد. نه از تاریخ اهل هنود باخبراند که یکی از مهم‌ترین جمعیتِ این شهربودند و در جنگ‌های داخلی دار و ندار آن‌ها بربادرفتند، زمین‌ها و خانه‌های شان غصب و کشته و آواره شدند. نه از خرده‌هویت‌های دیگر خبر دارند که مثلن «ریکا‌ها»، کرد بودند. یا مثلن کوچه مرغ‌فروشی به عنوان مهم‌ترین بازار صنایع دستی، مال یهودی‌ها بود.
از نظر آن‌ها کابل در سراسر تاریخ، چیزی شبیهِ صورت‌بندی‌های دوران جهاد و پس از آن بوده است. مردمی که از تاریخ و فرهنگِ شهر و پایتخت خود خبر ندارند و به تجربه‌‌های ناکام گذشته نمی‌اندیشند و عبرت نمی‌گیرند، توان طرحی برای توسعه و بهبود آن را نیز نخواهند داشت و هر بار خطاهای بدتر از گذشته را مرتکب خواهند شد. ما مردم عجیبی هستیم. بی‌آن‌که به موضوعی بیاندیشیم و تلاش کنیم آن را بفهمیم، به لقلقه‌ی زبان و موضوع عشق و نفرت بدل می‌کنیم.