غرزی لایق-
گزارشنامه افغانستان: نوشته حاضر به نگاشته قبلی به قلم فهیم کوهدامنی اشاره دارد.
یک تیر و چند نشانه
نشر بیان‌سازی سردستی من زیر پاژنام «افول اسلام سیاسی در آیینه‌ی انتخابات» (۲۳ اکتوبر سال ۲۰۱۹) چنان‌که اهل سخن و آگاهی را پسند آمد، روان گنه‌کار پاده و پاده‌وان‌ِ مدرسه‌ی تزویر و تحجر را تا نشست‌گاه جریحه‌دار ساخت. کندذهن‌ترین و بدوی‌ترین خرقه‌پوشان چاکرمنش مدرسه‌ی کسادکرده‌ی اسلام سیاسی با نشخوار ورد‌های تکراری ناشایست و بیابانی، گفتار، نوشتار و ابهت زبان پالوده‌ی فارسی را در آوند لاغرترین و حقیرترین واژه‌ها و آمیزه‌ها و در زوال ادب گفتمان شرمنده و زرد‌روی ساختند.
از درمانده‌گان کیش اخوانی‌گری و پی‌روان سنگینه‌پندار «ایزم‌های» بیگانه و آموزه‌های «دیوبند» و «الازهر» نه‌می‌توان ادب نوشتاری و سلامت پنداری انتظار داشت. پروسه‌ی زوال ناگزیر این آخرین هیولای چندسرِ دهه‌های «جنگ سرد» هوادارن واهی‌اندیش این مدرسه‌ی شر و فساد را گسیخته‌افسارتر و روانی‌مشرب‌تر و پوچ‌زبان‌تر ساخته و بی‌عقلی را به‌جای تعقل و فرنود جاگزین دماغ‌های خشکیده و کله‌های پوک شان نموده است.
اسلام سیاسی به مثابه‌ی یک مکتب عقیدوی-سیاسی که تا ژرفا در بند آفتِ «آگاهی کاذب» اسیر است، هیچ پیوند و شباهتی با پاک‌دینی صدر اسلام و پایه‌های استوار نص قرآن و احادیث نبوی نه‌دارد. اسلام سیاسی در روزگار آشفته‌ی زادگاه ما همانست که زیر پرچم «جهاد»، طالب و داعش با روپوش دین اسلام خون بنده‌گان خدا را می‌ریزد و مسجد و امام و نمازگذار را یک‌جا به خاک و خون می‌کشد. اسلام سیاسی همانست که زیر سایه‌ی نعره‌ی تکبیر به کشتار همه‌گانی مسلمانان دست می‌زند و با نخره‌های موذیانه بر قانون، حقوق و آزادی‌های مدنی آدم‌ها می‌تازد. اسلام سیاسی در نمونه‌ی خلافت «جهادی»، امارت طالبی و وحشت داعشی تعریف و تفسیر جامع یافته است. برگه‌های تاریخ خون‌آلود اسلام سیاسی سرشار از قتل‌های زنجیره‌یی، ترور، انفجار، نفرت و خشونت است. خصومت با اسلام سیاسی به معنی دین‌ستیزی و کم‌بها‌دادن به جوهر باورهای اسلامی و سرکشی در برابر قرآن پاک و توصیه‌های پیامبر اسلام نیست. اسلام سیاسی در نمایه‌ی ساختارها و زیرساخت‌های اخوانی‌گری پیشین و نوین مردود و منفور است. اسلام سیاسی دشمن پروپاقرص دین اسلام و باورهای دینی میلیون‌ها مسلمان کره‌ی خاکی ماست.
آنانی‌که در مخیله‌های بی‌آزرم شان هنوز یاخته‌های پوسیده در بیان خوبی‌ها و برازنده‌گی‌های اسلام سیاسی نفس تازه می‌کند، بی‌گمان، روی گه‌نامه‌ی «سوگ افغان» و برگه‌های کثیف و آلوده‌ی رسوخ این طاعون جهانی در زادگاه پاک ما، غم‌نامه‌ی «جهاد» و امارت پرماجرای شان خاک می‌اندازند. ایستاری در ثنای اسلام سیاسی و چشم‌پوشی از جویبار خون‌های ریخته‌ی هزاران هزار فرزند مسلمان افغانستان در فریب جنگ مقدس به معنی لجاجت و کم‌خردی و ساده‌لوحی است. عبرت‌کده‌ی وحشت و دهشتِ روزگار فرمان‌روایی «جهادی‌ها» و طالب و افغان‌ستیزی، فرهنگ‌دشمنی و مدنیت‌زدایی جاری اهل اخوانیت و تنظیم‌های فرسوده‌ی «جهادی» نمایان‌گر بی‌چون و چرای ماهیت شداد و نمرودی این قافله‌ی درگذرِ اسلام سیاسی است که زوال حتمی آن را هیچ ترفند و منتری، به ویژه در بیان سخیف و بی‌تدبیر چند شاگرد حقیر و بی‌نشان این مدرسه‌ی شوم سد ساخته نه‌می‌تواند.
سیال و زلال زنده‌گی افغان‌ها، در پیوند و یا بی‌پیوند با انتخابات اخیر ریاست جمهوری، به هرگونه پندار خشن، ستیزه‌گر، جنگ‌جو و تندگرا نه گفته است!
دهلی نو
۲۷ اکتوبر سال ۲۰۱۹