پیک نت
حسن روحانی رئیس جمهور ایران، دو روز پیش، سفر بین شهرها را آزاد اعلام کرد و اضافه کرد که از اول اردیبهشت نیز سفر میان استان ها آزاد خواهد شد. او اضافه کرد که همه وسائط نقلیه عمومی در آغاز و پایان کار (در حالیکه در طول روز هزاران مسافر سوار و پیاده می شوند و آلودگی را با خود در شهر پخش می کنند) باید ضدعفونی شوند،(بعد از مرگ سهراب، نوشدارو) رانندگان موظف به استفاده از ماسک هستند و باید به اندازه صندلی مسافر سوار کنند. (مگر مسافر منتظر می ماند که راننده صندلی خالی پیدا کند و به او تعارف کند؟) برای کاستن از بار ازدحام در خطوط مترو و اتوبوس شهروندان در تهران و کلان شهر از وسایل شخصی استفاده کنند. (یعنی همین ترافیکی که سرعت نجومی گرفته است)
این تصمیمات، آشکارا خودکشی از ترس مرگ است. یعنی از بیم شورش گرسنگان و بیکاران این تصمیمات گرفته شده و مرگ براثر کرونا را به مرگ بر اثر گلوله در یک شورش عمومی را ترجیح داده اند. سادگی محض است که اگر تصور شود روحانی خود و یا در مشورت با کابینه اش این تصمیمات را گرفته و اعلام کرده است. اینها تصمیمات باصطلاح نظام است و شخص رهبر جمهوری اسلامی حرف نهائی را در باره اجرای آن زده است. ایران بر خلاف چین و کره جنوبی توان اعلام قرنطینه عمومی برای یک یا دو هفته را ندارد. به این دلیل ساده که توان و امکان رساندن غذا به مردم در قرنطینه را ندارد. اقتصاد تقریبا فلج ایران با اعلام قرنطینه کاملا فلج می شود و بیکاری و گرسنگی زمینه ساز شورش مردم می شود. این تفسیر را حتی خود روحانی در یک جمله کوتاه در سومین سخنرانی اش در جریان هفته های کرونا و در رد پیشنهاد قرنطینه گفت. او گفته "ما با خطر 30 میلیون گرسنه روبرو می شویم که به خیابان می آیند."