جشن پیروزی برای امارت اسلامی در خیمه جرگۀ ضد ملی
دکترعبدالله در لویه جرگه امروز، ۱۵ دقیقه تمام، دراوج هیجان و خوشحالی، دربارۀ «هیچ» گپ فرسایی کرد. من حیرت کردم که مشارالیه چرا این قدر شادمان است و چه دستآوردی به هزاران هزار بیوه و یتیم نیروهای امنیتی، نهاد های مدنی، مجامع اجتماعی و آزادی خواهان و جمهوری طلبان حاصل شده است؟
درپایان جرگه، زیر آن سقف معلق، جشن پیروزی امارت اسلامی افغانستان برگزار شد. ۳۴۰۰ نفر برای مرگ آرزو ها، آرمان ها و خون شهدای خویش شوقمندانه کف زدند و کف زدند...
فیصلۀ جرگه کرونایی و فرمایشی، زهرنا امیدی را درشریان های وجود من دوانید. این تراژدی را برای همه تسلیت می گویم.
درهیچ کشور دنیا هم اکنون همچو یک مجلس سی و نیم هزار نفری برای جوشاندن معجون کرونا و حقارت دایر نشده و نمی شود. در افغانستان چنین شد؛ اما برای کشتن افغانستان.
به راستی، شورواشتیاق دکترعبدالله از بهر چه بود؟ عمر ائتلاف اعلام ناشدۀ رهبران مجاهدین وطالبان چقدر خواهد بود؟