نوشته ی محمد عثمان نجیب
بخش اول:
پنج، ده سال پیش مکان شروری را به نام اکادمی علوم ( فرهنگ ستان ) بنا کردند.
در مرور اجمالی به کارکرد های این به اصطلاح برخی بی سواد های آن، اکادمی پس از پنجاه سال می یابی که جزء بوی گند و متعفن تعصب تباری و زبانی از آن به مشام نه می رسد.
هر نامی می توانی بالای این مضحکه بازار بگذاری، مگر فرهنگ ستان.
بنا های آکادمیک جهان استوار است بر پژوهش های بزرگ علمی، اختراعات، ابداعات، اکتشافات و سیری بر پیشنه یا پسینه یا حالینه ی کهن نگاری ها و نو نگاری ها و کند و کاو کاری های علمی بدون دخالت احساس تنفر از دیگران و بدون احساس خود بزرگ بینی تباری.
کاربرد روش های بی شمار بی طرفانه و غیر جانب دارانه اما علمی از شاخصه های دیگر در جهان کهن و باستان و در دوران جدید از عصر رنسانس تا مدرنیته ی امروزی چنان نهاد هایی که مهد علم و مدنیت و دانش و آگاهی و مطالعه و پژوهش های فرا فکری و فرا قومی و فرا سیاسی اند، خدمات بس ارزنده را نه تنها برای ملت های شان که برای بشریت انجام داده اند.
اما سوگ مندانه این ویرانه سرای مقرون به کهن را از همان اول های تصمیم گیری، به هدف ایجاد فضای تقویت تک روی تباری و به نیت انجام هر کار حتا غیر علمی اما جانب دارانه و یک سویه زیر نام اکادمی علوم اساس گذاشتند از نوشتار نام آن غلط تا بالا و پایان آن غلط.
دلیل هم ضدیت جاهلانه با زبان فارسی. چون در زبان مورد نظر خودشان چنین نامی وجود نه داشت و نه دارد.
من این نوشته ی نیمه پژوهشی را در چند بخش خدمت شما تقدیم می کنم که بخش اول آن همین است.
ارکان قدرت و تعصب فرتوت نظام های خانه واده گی و ستم شاهی که همین حالا هم از زبان مادری و پدری شان چیزی را نه می دانند، مانند امروز ( زی ) باز ها مصمم بودند و هستند تا یک زبان خاص را به زبان های دیگر کشور به ویژه زبان فارسی دری برتری دهند.
آن ها با دسته ساختن چوب آبنوس گون و فولاد بی ذوب شدن برای تیشه های جهالت خود، تیشه به ریشه یی می زنند که دسته را از آن ساخته اند. چون خود چنان چوبی را هرگز نه دارند و نه خواهند داشت.
طراحان چنین حصار بربریت انتظار نه داشتند که در وابسته گی و احتیاجی مادام العمر به زبان فارسی دری محصور بمانند و مانند امروز حاضر شدند برای سر و سامان دادن ببریدن از یوغ بی شکست فارسی دری از هر زبان دیگری ولو عبری یهودی یا انگلیسی بریتانیایی استفاده کنند و آن را وارد ادبیات دفتری, رسمی و تشریفاتی و گفتاری و نوشتاری و مکان های علمی کنند.
چنین کردند. اما از تبعات منفی آن هیچ گاه آگاه نه شدند یا خود را آگاه نه ساختند.
پژوهش های محدود به همین منظور نشان می دهند که گاه بنا گزاری آن اداره ی مشغله ساز را
دوم فروردین ۱۳۴۹ نشان می دهند.
ادامه دارد...