اشارۀ گزارشنامه افغانستان: چرا رهبران طالبان « به خاطرپنهان سازی»عملیات بردانشگاه کابل «درثانیه های آخر» دستپاچه شوند؟ اگر ترس از افشای کار خود را داشتند، هیچ لازم نبود به دست انتحاری ها بیرق روان کنند! مغزهایی که این حملات را بافت می دهند، و تصمیم هم دارند که افشا نشوند؛ به مغز شان نمی رسد تا اجازه ندهند که نفرات شان غیراز اسلحه و مهمات، هیچ چیز دیگری را با خود حمل نکنند!؟
غفور سعیدی
پارادوکس:
امرالله صالح هفته قبل: «بیرق طالبان یکی از اجناس دریافت شده از بکس تروریستان است. در دیوار اطاق مانند دیگر حملات تروریستی آخرین جملات خود را نوشته اند و نوشته اند که زنده باد طالبان.»
امرالله صالح امروز: «تروریستان مهاجم در پوهنتون کابل در ثانیه‌های آخر وقتی می‌بینند که نیروها از راه بام و با ایجاد سوراخ به سراغ‌شان می‌رسند دستان خود را با بمب دستی انفجار می‌دهند و کشته می‌شوند. این کار نشان می‌دهد که به آنها تفهیم شده بود که بخاطر پنهان‌سازی رد پای و ثبوت، انگشتان خود را از بین ببرند.»
پی نوشت:
۱- در صورتی که هفته قبل (بنابر به گفته حکومت) این ثابت شد که عاملان حمله طالبان بوده اند، پس آن مردارشدگان چه ضرورت داشتند که دست و انگشت های شان را از بین ببرند تا باشد که کس نداند آن ها از گروه طالبان بوده اند؟
۲- یکی از دوستان ما در فیسبوک تصاویری از لاش های عاملان حمله فوق الذکر یعنی دهشت افگنان را در صفحه اش نشر کرده بود که (من بخاطر دلخراش بودن تصاویر مذکور از نشر آنها خودداری نمودم)، در آن انگشتان مردارشدگان ثابت و سلامت دیده می شود.
۳- این تناقض گویی ها آنهم از جانب بلند پایه ترین مسوول حکومت، بحث این که حمله بر دانشگاه/پوهنتون کابل را کی انجام داده را بیشتر پیچیده می سازد، می ترسم که این حمله به فرمان و در تبانی حلقه خفته در نظام و برای دستیابی به مقاصد شخصی صورت نگرفته باشد؟