اشرف غنی! خدا هر لحظه اولادت ره ده کرایی بریان کنه، خدا عبدالله و غنی را در به در کند.
این ضجۀ مادریکی از قربانیان جوان دانشگاه است.
اما همه یک احساس مشترک دارند: این دیگ خون و اشک از جوش نخواهد افتاد؛ مگر این که سفربری سراسری برای جنگ با طالبان در 24 ولایت آغاز شود و برخورد نیروها با خائنان داخلی و دهشت افگنان، فوق العاده خشن، سریع و بی رحمانه باشد. هیچ کسی زنده دستگیر نشود؛ اسیران تروریست سریع در چهارراهی ها اعدام شوند.
فوری دادگاه های صحرایی در 34 ولایت به کار آغاز کرده و نخست سیاستگران، مقامات محلی و نفوذی های دشمن و حامیان تروریزم طالب را جمع کرده و شیرازۀ زنده گی شان متلاشی گردد. مردم، درگرو خائنان داخلی و قدرت های خارجی اند. برای زنده ماندن، فارمول ساده ای برای شان وجود دارد: دشمن را فوری و بدون فوت فرصت بکشند؛ ورنه، خود و خانواده های شان کشته و اسیر خواهند شد. مردم درافغانستان همیشه به نفع کشورهای خارجی جنگیده اند. این بار، ورق باید برگردانده شود. این مردم اکنون باید برای هستی و عزت برای خود شان تفنگ را استعمال کنند. هیچ راه دیگری وجود ندارد.
صلح، حدیثی دروغین و آمده از دوزخ است.