غنی کوته نگر، زیرپای فیل بزرگ تر افتاد

ضیاء شهریار

در هفت سال گذشته پیوسته به گوش آقای غنی خوانده می‌شد که اصطلاحا « فیل بزرگتری» (منظور از طالبان) در اتاق است و منتقدانش با هر لحنی از او می‌خواستند که “لطفا لطفا به اختلافات و تفرقه‌ها دامن نزن، به اجماع واقعی بچسب و برای برخورد با فیل بزرگتر اجازه بده همه نیروها بسیج شوند.” ولی پاسخ ساده او و سخنگویانش این بود که “قانون اساسی به رییس جمهور صلاحیت داده و رییس جمهور هر طوری که دلش بخواهد از صلاحیت‌هایش استفاده می‌کند.” (نقل به مضمون).

 حالا که وزیر خارجه آمریکا در کمال صراحت به آقای غنی پیشنهاد کرده که اگر از قدرت کنار نروی و تن به یک نوع مصالحه ندهی، “حتی اگر کمک مالی آمریکا ادامه یابد، طالبان به سرعت مناطق بیشتری را به تصرف درخواهند آورد و بحران امنیتی گسترش خواهد یافت.” در چنین فضای البته از نظر سیاسی معقول است مخالفانی را که حتی کوچکترین علاقه و احترامی به آنها نداری به آغوش بکشی ولی سوال عمده اینست که حالا هدف از این به آغوش کشیدن‌ها چیست؟ و آیا این به آغوش کشیدن‌ها می‌تواند اشرف غنی را نجات دهد؟