طالب الدم العین ( چشم پرخون) است. نمادی از دهشت وقوۀ قاهره. ناحق نیست که غیرطالب ها، درمواجهه با چشم پرخون، نا خود آگاه قالب تهی می کنند؛ پاهای شان می لرزد، مضطرب وچاپلوس می شوند. اسیرهیبت حضور نمی شوند، بلکه مقهور زور می شوند... زوری که درکله شان شیشته. شما اگر طالب باشید، همین موجودات را با این ریخت و ادا، جدی می گیرید؟ احترام می کنید؟
این آقای دریشی پوش، خودش رئیس پارلمان، سرمایه دار و شمالی وال؛ مگر طوری گردن خم نشسته که گویی هفت پشت و جدش مرتکب گناه های کبیره شده است.