می‌خواهیم خوشبخت باشیم؟
سوال کنیم!
ما به فرمایش دیگران زندگی می‌کنیم. ما افکار دیگران را فکر می‌کنیم. ما کاری را انجام می‌دهیم که دیگران از ما توقع دارند. غذای را می‌خوریم که دیگران خوش دارند و لباسی را می‌پوشیم که دیگران برای ما اجازه داده‌اند. ما به قیمت زیر پا گذاشتن آرزوها و اهداف خودمان، دیگران را مراعات می‌کنیم.
ما باورها و عاداتی را انتخاب کرده‌ایم که پدر و مادر، همسایه و کوچگی، هم‌بازی و رفیق، استاد مکتب و معلم مدرسه، ملای مسجد، رسانه‌ها، و بالاخره جامعه برای ما از پیش انتخاب کرده‌اند. در حقیقت ما قربانی یک عروسی از پیش تنظیم‌شده با زندگی استیم.
کورکورانه، به فرمایش جهان و بر اساس باورها و عادت‌های آمده از هشتاد نسل پیشتر زندگی نکنیم! هر چیز را مورد سوال قرار بدهیم، و در جستجوی پاسخ شویم. ما برای کشف پاسخ سوالات خودمان به دنیا می‌آییم؛ نه برای زندگی کردن پاسخ‌های دیگران!
خالصانه
فرهاد دریا