وی مشخص گفت: تصور اینکه طالبان بتواند دولت مرکزی کابل را در اختیار خود بگیرد امری تقریباً به دور از واقعیت است. چون جامعه به شدت فعال مدنی افغانستان اجازه آن را نخواهد بود. همان گونه که در پاسخ به سوال شما اشاره داشتم اکنون نیرو، ادوات جنگی و استعداد لجستیکی کافی برای تقابل با طالبان وجود دارد. اما نکته اینجاست که این نیروها به روحیه و انگیزه برای تقابل با طالبان نیاز دارند که این مهم تنها از طریق همراهی و حمایت احزاب و شخصیت های افغانستان و همچنین جامعه مدنی کشور از دولت مرکزی کابل و اتحاد این سه قابل حصول است.
البته این شانس برای طالبان وجود دارد که در سایه حضور در مذاکرات دیپلماتیک، بخشی از روند و پروسه صلح در افغانستان باشند و از آن طریق بخشی از حکومت را در افغانستان به دست بگیرند. اما اگر بخواهند با ادامه روند کنونی از قدرت و زبان زور و سلاح استفاده کنند مانند دوره قبل با شکست مواجه خواهند شد. لذا خود طالبان هم اگرچه اکنون بیش از نیمی از خاک افغانستان را در اختیار دارد، اما سعی می کند برای موجه جلوه دادن خود هم که شده از طریق گفت‌وگو و مذاکره، مشروعیت خود را به کل خاک افغانستان تسری بخشد. چرا که جنگ نمی‌تواند راه‌حل استقرار حکومت طالبان در کل خاک این کشور باشد. اساساً جنگ نمی تواند راه حل مثمر ثمری برای هیچ کدام از طرفین باشد