مختاروفایی عنوانی والی هرات چنین نوشت:
عامل کشتارجمعی مزارشریف، بیمار عزیز جمهوریت است.
با نیروهای ویژه که مجهز به راکت، توپ و تانک بودند بالای خانۀ حبیب غوریانی حمله کردی. در این عملیات 4تن کشته شدند و 40 تن به شمول چند زن و کودک مجروح شدند. خانه‌های محله به شدت آسیب دیدند. مجرم مورد نظر فرار کرد و این حمله به او قدرت و توانایی بیشتر داد. کاش غوریابی بازداشت می‌شد، تا حداقل آبروی نیروهای ویژه به زمین نمی‌خورد.
در همین شهر که نیروهای ویژه برای بازداشت حبیب غوریانی یک محلۀ ملکی آن را راکت‌باران کرد، هم اکنون ملا عبدالمنان نیازی، عامل یک کشتار دهشتناک زیر معالجه است.
ملا عبدالمنان را چنانچه همه می‌دانند سرلشکر جنگجویان طالبان در حمله به مزارشریف در سال 1377 بود. پس از تصرف بلخ توسط طالبان، ملا منان به حیث والی این ولایت منصوب شد.
او در خطبه نماز جمعه در شهر مزارشریف، دستور قتل عام هزاره‌ها را صادر کرد و در مدت سه روز، حدود شش الی هفت هزار فرد ملکی به شمول هزاره، اوزبیک و تاجیک در شهرمزارشریف و روستاهای اطراف قتل عام شدند.
چگونه ممکن است چنین جنایتکاری مورد مرحمت قرار بگیرد؟
چه توجیهی برای این کار وجود دارد؟
ملا عبدالمنان پس از آن که در سال 2015 از سفرۀ خونین شورای کویته رانده شد، به دامن امنیت ملی افغانستان پناه برد و توسط این نهاد تجهیز و تمویل شد تا در ولسوالی‌های گذره و ادرسکن هرات به حیث «پیش مرگه» ایفای وظیفه کند.
او بارها به شهر کابل سفر کرد و در میهمان‌خانه‌های امنیت ملی استراحت کرد و با جیب پر به هرات برگشت.
عدالت عمری که اشرف‌غنی از آن داد می‌زند همین است.
جنرئیل و بهسود را با تانک‌های زرهی محاصره می‌کند، اما قاتل و جنایتکاری مانند ملا عبدالمنان نیازی در شفاخانه حوزوی هرات معالجه می‌شود.
آقای قتالی، شرم بر شما!