به غنی به اندازۀ سر سوزن اعتماد نیست.
کاوه جبران
این کشور مال شخصی اشرف‌غنی، پیشکاران و چند افغانیت‌طلب و لر او بر خواه خیال‌پرداز دیگر نیست که در اثر کینه‌توزی و دشمنی با آنان همه‌چیز را بر باد هوا داد.
در یک موقعیت بحرانی، پیش از هر چیزی دیگر، تسلط بر احساسات و رعایت احکام منطق و انصاف اولویت است. شخصی‌سازی جنگ، سیاست و منافع عمومی در شرایطی که تاوان آن را همه می‌پردازند، فقط از یک ذهن کوته‌بین و کوتوله بر می‌آید. هیچ یک از آنانی که همین اکنون در جبهات مردمی سینه سپر کرده‌اند و از خانه و کاشانهٔ‌شان دفاع می‌کنند، عاشق اشرف‌غنی و پیشکاران نیستند. همه با سوال جدی و مهمی مواجه‌اند: مسألهٔ بقا.
ما با مسألهٔ بقا مواجهیم. این موضوع، موضوعی عمومی‌ست. بنابراین، ابراز نظر در این‌باره باید محتاطانه باشد. البته چنین مسأله‌یی از خیانت‌ها، سیاه‌کاری‌ها اشرف‌غنی و پیشکاران نمی‌کاهد، نقد غنی و پیشکاران می‌تواند به موازات دفاع از ارزش‌های دموکراتیک و بقای این کشور انجام شود اما فراموش نکنیم که غنی و پیشکاران، خود کشور نیستند. افغانیت‌طلبی و لر او بر خواهی، هم‌معنا با جغرافیایی که همین اکنون در آن زنده‌گی می‌کنیم، نیستند. به غنی به اندازهٔ سر سوزن اعتماد نیست، اما به خاطر یک کیک پوستین را نمی‌توان سوزاند. این کشور خانهٔ ماست، هر کسی حتا کسی مثل اشرف‌غنی را می‌توانیم به باد انتقاد بگیریم، هم‌زمان با این‌که می‌توانیم پای هر متجاوزی را از ورود به این خانه کوتاه کنیم.