پنجشیر، علاوه بر استرداد آزادی کشور از لشکرراهبردی پاکستان - چین، تاکید برنجات دست آورد های مثبت و تاریخی مردم در تحولات بیست سالۀ اخیر دارد. طالب، این دست آورد ها را عادت های « دورۀ اشغال» می نامد. احمد مسعود پیش ازین دگرگونی ها، پیوسته تکرار کرده است که: برای حفاظت از دست آورد های ارزشناک مدنی، اجتماعی و فرهنگی طی بیست سال اخیر، حاضریم صد سال دیگر بجنگیم!
آینده را هیچ کسی نمی داند؛ پیچ و پهلو های جنگ درمحاسبه و پیش بینی نمی آید؛ اما یک چیز را همه می دانند که مقاومت ملی امری آخرالزمانی است.
لاپوشانی معضل پنجشیر درجایگاه سنگر بقای افغانستان و آزادی، و تنزل دادن آن به یک «مشکل کوچک» از عمق اهداف رو نشدۀ طالب به شمار می رود. طالب، دل لرز و نا مطمئن است. کشوری را با تمام امید هایش بلعیدن و هضم کردن، از توان طالب بالا است.
پنجشیر در نبرد تاریخی برای نجات مدنیت افغانستان درهم نخواهد شکست.