مقاومت یگانه‌ترین گزینه است!
سعادت موسوی
پشتون‌ها در یک مسئله از بقیه سبقت جسته‌اند، و آن ضربه‌نهایی و هم‌نظری در امر قدرت‌طلبی است. پشتون کمونیست، ملا و لیبرال در نهایت و در روز آخر توپ را به هم‌دیگر پاس می‌دهند. خلیل‌زاد با ملا برادر گرم گرفت، غنی در نهایت میدان را به هم‌تباران خود خالی کرد و این شب و روز نسل تحصیل‌یافته پشتون تبار در غرب و شرق برای بقای طالب و ضد مقاومت ملی قلم می‌زنند، (استثنا همیشه است و قابل حرمت).
این اصل در میان دیگر اقوام وجود ندارد، حداقل سران تاجیک، تا روز سقوط کامل هم‌صدا و هم‌نظر نشدند، هنوز که هنوز است در مورد مقاومت ملی این رهبران بی‌برنامه ملاحظه دارند و می‌گویند چرا مقاومت از روستا و پنجره خانه شخصی من شروع نشده است. منم منم بویناک و مضحک که هیچ عزت و حیثیت به این‌ها باقی نگذاشته است.
احمد مسعود و روایت وی هیچ نسبتی و رابطه‌ای با آن پنجشیری‌های شکسته خورده و معامله‌گر ندارد. در روایت احمد مسعود تلاش برای زندگی دموکراتیک است و نفی تک‌طلبی و تبعیض در همه سطوح. این مقاومت در برابر طالبان مزدور و ناباب و دخالت آشکار نظامی و استخباراتی پاکستان، مصداق همان شعر احمد شاملو است، «یک شاخه در سیاهی جنگ به سوی نور، فریاد می‌کشد.»
امید برای تغییر طالب، امید عبث و بیهوده است، تا روز محشر طالب به زندگی مسالمت‌آمیز و دموکراتیک و حضور معنادار زنان تن نمی‌دهد. پس تنها گزینه مطلوب و صواب مقاومت و مبارزه با این تفکر است. تلاش برای فراگیر شدن مقاومت و روایتی باشد که احمد مسعود رهبری آن را با شجاعت و متانت به دست گرفته است.
وقتی این روایت به‌سان اظهرمن الشمس است، طرح پرسش‌های فلسفی یک تعداد جوانان تاجیک را من نمی‌فهمم که چرا سعی می‌کند مسئله را پیچیده کنند و نقدهایی که اصولا نقد نیست تحویل عالم و آدم بدهند. در محیط بین‌الملل و در سطح کشور هزاران انسان آزاده از این مقاومت و روایت حمایت می‌کنند، ولی جوان تاجیک هنوز دنبال موی پالیدن در ماست است.