یاسر دره گی
مصاحبه‌ات را به دقت شنیدم. درعوض اینکه از مردم افغانستان به خصوص شهدای اخیر نهادهای امنیتی، قربانیان حادثه دل‌خراش فرودگاه کابل، قربانیان بی‌شمار مهاجرین در مرزهای ایران ،ترکیه و پاکستان و گیرمانده گان در برفها و بحرها و افرادی که لااقل بالایت اعتماد کرده ترا مغز متفکر دوم جهان لقب دادند، با تو هم‌کاری کردند و حتا خیانت و تقلب هم کردند؛ معذرت خواسته و یا تسلیت بگویید متاسفانه چیزی به گفتن نداشتید. چیزی به نام احساس، عاطفه و انسان‌دوستی در ضمیر و وجدانت ندیدم .
در مصاحبه تان گفتید که با اعتماد به خارجی ها، بالاخص امریکا شک داشتید. نخیر، اینطور نیست. خاک به چشم مردم نزنید! و خود را قهرمان معرفی نکنید؛ چون خارجیها خاصتا امریکایی‌ها هنوز هم به تعهدات خود با مردم افغانستان صادق و پابند هستند؛ زیرا هم خود و هم هم‌پیمانان‌شان نه‌تنها اینکه طالبان را به رسمیت نشناختند؛ بلکه کشورهای حامی طالبان را هشدار دادند که هیچ کشوری نمی‌تواند انها را به رسمیت بشناسند؛ حتی در کنفرانس اسلامی که پاکستان لابیگر آن بود.
عامل تمام بدبختی ها و سقوط نظام خودت، تیم فاسد و مشاوران بزدلت هستند.
آیا به یاد داری که شعار سر می‌دادی که یا در میز مزاکره با مخالفین رو در رو می‌نشینیم و یا در جنگ زانوهای‌شان را قطع می‌کنیم؟ آب دریای هلمند را مهار کردیم. اگر همسایه ما اب خواست در عوض از ایشان تیل و گاز می‌گیریم. ایا فکر نکردید همسایه‌تان برداشت آن فریادهای بی‌موجب واحساساتی‌ات را نداشت.
آقای رییس جمهور!
شما و تیم ناکاره و بزدل‌تان نه جنگ توانستید نه صلح آوردید. آیا این امکان وجود نداشت که با کشور همسایه از در دپلوماسی وارد می‌شدید؟ عملکرد خود را با چنین مزخرفاتی توجیه و خود را برائت داده نمی‌توانید. حالا مردم در عصر انترنت و کمپیوتر زنده گی می‌کند. همگی را مثل خود روانی و احمق فکر نکنید. شما به خانواده‌های نهادهای امنیتی چی گفتنی داشتید؟ آنانی که همه روزه بازداشت و شکنجه می شوند و یا هم به شکل مرموز کشته می‌شوند. مگر تو سرقوماندان اعلای قوای مسلح نبودی؟ مگر محب الله محب مشاور شورای امنیت نبود؟ تمام صلاحیت‌ها و اختیارات نهادهای امنیتی در دستان شما نبود؟ قوای تا به دندان مسلح با مدرن ترین سلاح و تجهیزات درسطح منطقه در اختیار نداشتید؟قطعات خاص 555،333،444،222،01،02،999kka 777 هوایی و قطعه کمین خوست وغیره که در سطح منطقه نظیر نداشت. اما شما از ابتدای پیروزی تان به تضعیف نظام دست زدید. افسران با احساس، وطن پرست، مسلکی و متخصص و متعهد به مردم و نظام را بنابر تعصبات قومی و بدون موجب عمدا به تقاعد سوق داده و یا منفک نمودید. تمام رهبری نهادهای امنیتی را به چند کمپیوترکار بی‌تجربه و غیر مسلکی سپردید که جز چند کلمه انگلیسی چیزی نمی‌دانستند و حتا به زبانهای ملی اشنایی نداشتند. کسانی که همیشه اطلاعات جعلی و گمراه‌کننده را در اختیار شما قرار می‌دادند و شما هم به انها باور می‌کردید.
مارشال دوستم را در زمان حاکمیت تان جبرا و الزاما وادار کردید تا به خاطر اشتباهات گذشته خود از مردم افغانستان معذرت بخواهد که خواست. حالا چرا شما نباید معذرت‌خواهی کنید؟ مگر این شما نبودید که سینه چاک می‌کردید و می‌گفتید: "زه امان الله خان غوندی د تختیدو سری نیم".
آقای رییس جمهور!
خیانت اشکار شما، تیم و مشاورین فاسد و خاین‌تان در حق نظامیان مظلوم و مردم افغانستان بیشتر از خیانت فیض محمد حمید ریس isi در حق مردم ماست.
مگر شما نبودید که می‌گفتید تمام زندان ها را ببینید همگی محبوسین از یک قوم خاص است و این وضعیت برایم قابل قبول نیست. در حالی که در حکومت که همه باید در ان مشارکت می‌داشتند، ترکیب ملیتی در نظر گرفته نشده بود. بعد تصمیم گرفتید تا با احساساتی‌گری بالای قیصاری، علیپور، کرام الدین کریم، نویدخان آبادی، حسیب قوای مرکز... پرونده سازی کنید زیرا به ملیت شما تعلق نداشتند.
در تمام مدت دوره کارتان به حیث رئیس جمهور، همواره دستور دادید تا عملیات های خاص بالای دشمن متوقف شود. گاهی از احمد ایشچی و گاهی هم از قیصاری و متین بیک در برابر مارشال دوستم استفاده کردید. مگر فراموش کردی که به دستور شما و شورای امنیت ملی و چند مامور بلی گوی تان علیه مارشال دوستم توطیه کردید و دستور دادید که نامبرده را از بین ببرند، در حالی که قبلا از نفوذ اجتماعی و سیاسی‌اش به نفع خود استفاده کرده بودی و در انتخابات رای آورده بودی. علیه دوستم توطئه چیدید زیرا می‌خواستید انتقام دشت لیلی و سقوط حکومت داکتر نجیب را بگیرید.
این مطالب ضمن دستور حمله تروریستی به افراد جنبش روشنایی، به رگبار بستن تظاهرات چیان در چهارراهی زنبق و دستور حمله تروریستی بالای تشیع‌کننده‌گان جنازه سالم ایزدیار و چندین دستور حمله تروریستی دیگر بالای شخصیت‌ها و محافل سیاسی به زودی از طریق رسانه‌ها افشاء خواهد شد تا چهره کثیف تو و همکاران فاسدت به همه ملت بیشتر آشکار شود. مطمن باش که زبانهای صادق و قلم های حامی عدالت در مورد فرار و خیانت ملی و جنایت تان در تاریخ معاصر افغانستان خواهند گفت و نوشت که شما خاین ملی، دزد و فراری بودید و در حق ملت تان جفای نابخشودنی کردید.