عبدالمالک عطش
آقای حفیظ منصور، قسمت کوتاهی از یک مصاحبه‌‌ی آمرصاحب شهید را که گفته بود: "نظام فدرالی به نفع مردم افغانستان نیست و یا باعث تجزیه این کشور می‌شود" دلیل آورده، بر حفظ اتحاد مردم که چیزی غیر از حفظ وضعیت کنونی نیست، تاکید کرده‌است. گذشته از این، آقای منصور در روزهای پسین یک‌سره اصرار می ورزد که مردم افغانستان متحد و این کشور غیرقابل تجزیه باقی خواهد ماند.
راستش این‌که آقای منصور از کدام اتحاد صحبت می‌کند، نمی‌دانم؛ زیرا این سخن را فقط یک آدم نابینا، ناشنوا و نابخرد گفته می‌تواند.
اما پرسش‌ام از آقای منصور و دیگر رفقای بُزدل و آرمان‌فروش آمرصاحب شهید این است که وقتی قهرمان ملی بر عدم تجزیه افغانستان تاکید می‌کرد، جرئت و توانایی رهبریت و حفظ تمامیت ارضی افغاستان را نیز داشت، آیا شما چنین جسارتی دارید؟
از جانب دیگر، این سخن آمر صاحب دقیقاً در شرایطی گفته شده بود که سرود ملی افغانستان فارسی بود، سه چهارم از قلمرو شمال افغانستان را نیروهای تحت امرش اداره می‌کرد و فرماندهان ضد طالب را در تمام جغرافیای افغانستان رهبری می‌کرد.
اما شما آقای منصور و ده‌ها رفیق بزدل دیگرتان که فعلا در تهران و ترکیه نشسته‌اید و به اخلاص و احترام خاصی که به اتمر و سیاف دارید، جز بلی‌گویی و معامله‌گری چه چیزی در چُنته دارید؟
شما که حتی از مزار و مقبره‌ی آن اسطوره‌ی تاریخ پاسبانی کرده نتوانستید، با چه رویی از حفظ جغرافیای افغانستان صحبت می‌کنید؟
امروز که شرایط پیش‌آمده، فرصتِ حل مساله‌‌ی افغانستان را به‌صورت ریشه‌ای مساعد ساخته با بی‌شرمی تمام بر طبل اتحاد نداشته نکوبید. بگذارید با تجربه‌ی مُدل فدرالی، مردمان این سرزمین از شر اندیشه‌های سرکوب و تمامیت‌‌خواهانه‌ی تمامیت‌خواهان خلاص شوند.