مافیای بین المللی و 4 تن طلا در میرزکه پکتیا
در بهار سال ۱۳۲۶ خورشیدی 75 سال پیش وقتی زنان قبایل منگل در شهرستان میرزکه پکتیا کوزه های آب بر دوش از چشمه ( یعنی دگودرغاره) در فاصله هفتاد متری تپه کافرکوت
آب می گرفتند.
درهمین نقطه توجه شان را سکه‌های جلب کرد که در درون چشمه خودنمایی می‌کرد. روشنی می داد.
زنان نمی‌دانستند چه گنج گرانبهای را کشف کرده اند
آنچه در چشمه دیده و به دست آورده بودند، باشندگان محل را خبر کردند که در پی آن شمار زیادی از اهالی منطقه به ساحه که چشمه در آن قرار داشت آمده و برای دریافت سکه‌های بیشتر به جستجو و کاوش مشغول شدند.
کشف سکه‌های بیشتر و شایع شدن آوازه پیدا شدن گنج، پای حکومت و باستان شناسان را به محل کشانید.
گروه باستان شناسی آثار ساخت و سازهای باستانی در منطقه را کشف کرد.
سکه‌های پرشماری از اعصار و دوره های مختلف تاریخی (سکه‌های از سده سوم پیش از میلاد تا سده چهارم هجری) در آن چشمه دستیاب شد.
احمد علی کهزاد شمار سکه‌های کشف شده از میرزکه را پنجاه هزار سکه قلمداد کرده است
بیش از ده هزار سکه از سوی حکومت وقت به
گونه رسمی به پایتخت (کابل) انتقال یافته و بیشترین شمار آن
از گنجینه گاه طلا و نقره در میرزکه پکتیا، حدود چهل هزار سکه باستانی در بازارهای ننگرهار و پیشاور به فروش رفت.
براساس تخمین‌های کارشناسان در مجموع گنجینه میرزکه که
مشتمل بر حدود چهار تن (۴۰۰۰ کیلوگرام) سکه و حدود ۷۷۰
پوند (نزدیک به ۳۵۰ کیلوگرام) اشیای طلایی و نقره‌ای بوده است، به غارت رفته
نگاره‌ی ۱: سکه‌ی از دوره‌ی اسکندر مقدونی (سلطنت: ۳۳۶-۳۲۳ پیش از میلاد) که از گنجینه‌ی میرزکه به غارت رفته و هم اکنون در کلکسیون شخصی یک فرد انگلیسی نگهداری می شود.
از این سکه طلا در جهان فقط دو سکه (یکی از یونان و دیگری از میرزکه پکتیا) به دست آمده است.
مالک سکه به هدف جلوگیری از کاپی شدن سکه، اجازه عکس گیری از آن را تاکنون به هیچکس نداده و فقط رسامی آن را اجازه داده است.
نگاره ۲: سکه طلایی از گنجینه میرزکه متعلق به آندراگوراس که ابتدا حاکم یا والی ساتراپ (استان) پارتیا آندراگوراس که از نظر تباری پارسی/پارتی بوده
چرا این جا مخزن سکه های طلا بوده؟ درعهد باستان
چشمه متبرکی بوده که مردم درآن به افگندن سکه در آب معتاد بودند.
احمدعلی کهزاد» از نزدیک در کشف این منطقه در سال 1326 حضور داشت، در کتاب «افغانستان در پرتو تاریخ»، نوشته است:
در اعصار باستانی پیش از اسلام و پیش از عهد مسیح در آنجا چشمه متبرکی بوده که مردم به افکندن سکه در آب آن معتاد بودند
از حوالی قرن 4 قمری تا حوالی قرن سوم مسیحی در حدود 700 سال نمونه‌های مسکوکات پادشاهان و سلاله‌های مختلف به تعداد زیادی در آنجا متراکم شده بود.
انتقال سکه‌ها به موزه کابل
کهزاد : در حدود 50 هزار سکه قدیمی در این چشمه موجود بوده که بیشترین را مردم منطقه در همان دوران در بازارهای کابل، «جلال‌آباد» و «پیشاور» به فروش رسانده‌اند.
با وجود این، باز هم بیش از 10 هزار عدد از این سکه‌ها به موزه کابل منتقل شد.
سکه‌های منطقه میرزکه که به موزه کابل منتقل شد بزرگترین مجموعه مسکوکات پیش از اسلام بود که موزه کابل در خود می‌دید.
تفکیک تاریخی سکه‌ها
با انتقال مسکوکات به موزه کابل، باستان شناسان افغانستان و خارجی به تقسیم‌بندی و تفکیک تاریخی آنها پرداختند.
آنان این سکه‌ها را که از نگاه جنس، فلز، نقره و مس بود به دو دسته تاریخی تقسیم کردند.
اما دسته دیگر، مرتب و منظم بود و اسم و تصاویر سلسله‌های تاریخی عصر باستان از قبیل شاهان یونانی جنوب «هندوکش» و «اسکایی» و «پارتی» و «کوشانی» روی آنها حک شده بود.
باستان شناسان، تاریخ ضرب این سکه ها را به قرن ششم قبل از میلاد نسبت داده‌اند.
این روشن می‌سازد که قبل از حضور یونانیان در افغانستان، ضرب این قبیل سکه‌ها در شرق افغانستان و در قندهار تا کنار رود «سند» رواج داشته است.
در زمان تجاوز شوروی بم طیاره، به تپه میرزکه اصابت کرد که منجر به کشف گنجینه‌های جدید در محل انفجار شد.
در طول سال‌های جنگ‌های داخلی و دوره طالبان، موزه کابل مورد دستبرد غارتگران آثار باستانی قرار گرفت
بزرگترین غارت از منطقه میرزکه در سال‌های 1992 و 1993 میلادی صورت گرفت و گنجینه عظیمی از طلا و نقره به ارزش صدها کیلو از این محل خارج شد.
در بازارهای اروپایی در حجم بالایی به فروش می‌رسد.
در بازارهای جهانی «نیویورک»، «زوریخ»، «توکیو» و «لندن» به قیمت‌های بالا به فروش رفت.